เผ่าพันธุ์ของประชากร

ประชากรปัจจุบันของประเทศปาปัวนิวกินี

ปาปัวนิวกินี ประกอบด้วยชนหลายเผ่าพันธุ์ โดยชนเผ่าหลัก ๆ ได้แก่
                -เมลานีเชียน                                       

                -นิกริโต
                -ปาปัว 
                -ไมโครนีเซียน

                -โปลินีเซียน 

              

          พวกเมลานีเซียน   มีความสูงระดับปานกลาง ผมหยิกหยอย กะโหลกศีรษะค่อนข้างยาว และมีผิวสีน้ำตาลเข้ม อยู่เป็นกลุ่มในเกาะทางเหนือ ทางตะวันออกและตะวันออกเฉียงใต้ของนิวกินี

        พวกนิกริโต ผิวดำ ผมหยิก ศีรษะกลม จมูกแบน รูปร่างเล็ก สูงราว 1 - 1.5 เมตร พวกนิกริโตนี้จะไม่สร้างบ้านปลูกเรือน ได้แต่อาศัยนอนตามเชิงผาป่าไม้เป็นทับที่อยู่ ใช้กิ่งไม้วางปูเป็นพื้นสำหรับนอนและสร้างเป็นเพิงต่างๆ มุงและกรุด้วยใบไม้มีขนาดพอนอนได้ อาศัยรากไม้ เหง้าไม้ และไม้ในป่า จับปลาจับสัตว์เล็กๆ มาทำเป็นอาหาร พบอยู่ในเขตภูเขากลางเกาะนิวกินี

 

      พวกปาปัวหรือโอเซียนิค–นิโกร

มีรูปร่างสูงและมีวัฒนธรรมสูงกว่าพวกนิกริโตอยู่ในเกาะนิวกินีและเกาะใกล้เคียง

      พวกไมโครนีเซียน เป็นพวกเชื้อสายนิกรอยด์ ผิวดำ ผมหยิก อาศัยอยู่ตามหมู่บ้านชายฝั่ง แต่เดิมบริเวณหมู่เกาะไมโครนีเซียมีพวกอินโดนีเซียนมาอาศัยอยู่ หลักฐานทางเผ่าพันธุ์และวัฒนธรรมบอกให้ทราบได้

        พวกโปลินีซียน มีถิ่นฐานอยู่ในหมู่เกาะกลางมหาสมุทรแปซิฟิก ผิวสีน้ำตาลอ่อน ผมหยักเป็นลอน กะโหลกศีรษะยาวปานกลาง จมูกไม่โด่งนัก เป็นพวกที่มีวัฒนธรรมสูงกว่าชนพื้นเมืองกลุ่มอื่นๆ

ขนบธรรมเนียมประเพณี

        

            โครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรม  วัฒนธรรมของประเทศปาปัวนิวกินีประกอบไปด้วยชนเผ่าเป็นจำนวนมาก มีภาษากว่า 800 ภาษาทำให้มีสังคมแบบชนเผ่าอย่างมากในประเทศ ทำให้มีประเพณีที่แตกต่างกันถึง 200 ประเพณี แต่ละเผ่าพันธุ์ต่างก็มีมรดกทางวัฒนธรรม และลักษณะทางสังคมของตนสืบทอดกันมา ชนเหล่านี้เมื่อถูกรวมกันเข้าภายใต้ระบบการเมือง เศรษฐกิจและการป้องกันประเทศร่วมกัน

                จากการที่สภาพที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของประเทศปาปัวนิวกินี มีลักษณะแยกกันเป็นหมู่เกาะมากมาย และมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล ประชากรติดต่อกันได้ยาก ทำให้แต่ละภูมิภาคมีรูปแบบวัฒนธรรมของตนเอง จึงปรากฏลักษณะวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาที่ใช้ผิดแผกแตกต่างกัน การแบ่งกลุ่มชนตามขนบธรรมเนียมประเพณี และพื้นที่ตั้ง สามารถแบ่งออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ ด้วยกันคือ

              กลุ่มที่แรก เป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ตามบริเวณริมฝั่งทะเลของเกาะต่าง ๆ ดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยการประกอบการค้าขาย มีชีวิตทางวัฒนธรรมตามหลักของศาสนาคริสต์อย่างเคร่งครัด และเป็นนักธุรกิจของสังคมปาปัวนิวกินียุคใหม่ และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีความรู้ทางศาสนา และกฎหมาย

                กลุ่มที่สอง  เป็นกลุ่มที่มีความล้าหลังมาก อาศัยอยู่ตามบริเวณเทือกเขาในส่วนลึกของประเทศ ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์ และการเพาะปลูก รัฐบาลปาปัวนิวกินีได้เข้าไปปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของชนกลุ่มนี้แล้ว 

การแต่งกาย

      การแต่งการของคนในปาปัวนิวกินีนั้นถือได้ว่ามีความหลากมากเพราะการที่ภูมิประเทศเป็นเกาะแก่งและเทือกเข้าทำให้การคมนาคมนั้นเป็นไปด้วยความยากลำบากทำให้กลุ่มคนในแถบนี้ติดต่อกันยากลำบากทำให้วัฒนธรรมการแต่งตัวนั้นหลากหลายไปด้วย

การแต่งของผู้หญิง เครื่องประดับจมูกผู้หญิงทำจากกระดูกปีกของสัตว์  สวมสร้อยคอทำจากเขี้ยวของสุนัขซึ่งได้รับเป็นมรดกมาจากแม่ของตัวเองอีกทีและถือว่าเป็นสิ่งที่มีความสำคัญมาก สวมกระโปรงที่ทำจากเปลือกไม้และเส้นใยจากต้นปาล์มสาคู

การแต่งการของผู้ชาย จะสรวมสร้อยคอทำจากเคี้ยวหมูและใช้แค่ใบไม้ปิดอวัยวะสืบพันธุ์  แต่บางกลุ่มก็ใช้ผลไม้เปลือกแข็งคล้ายถั่วห้อยปิดอวัยวะไว้เท่านั้น  ส่วนรอบอกบางคนก็มีเครื่องประดับเช่นกัน

ประวัติศาสตร์ปาปัวกินี 

ประวัติศาสตร์หลักฐานทางโบราณคดีระบุว่า มนุษย์เข้ามาตั้งถิ่นฐานบนเกาะนิวกินีมานานกว่า 60,000 ปี คาดว่าเป็นกลุ่มคนที่อพยพมาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในยุคน้ำแข็ง (Ice Age) ในช่วงศตวรรษที่ 16 นักเดินเรือชาวโปรตุเกสและสเปนเป็นชาวยุโรปกลุ่มแรกที่เข้ามาในดินแดนแห่งนี้ ดอน ฮอร์เก เดอ เมเนเซส ชาวโปรตุเกสได้ตั้งชื่อเกาะนี้ว่า “ปาปัว” (Papua) ซึ่งเป็นภาษาต่อมา แยนจิโอ ออร์ติซ เดอ เรอเตซ ชาวสเปนได้เรียกเกาะนี้ว่า “นิวกินี” (New Guinea) เนื่องจากเห็นว่า ชนพื้นเมืองมีความคล้ายคลึงกับชนพื้นเมืองในประเทศกินี (Guinea) ในแอฟริกาตะวันตก

•                    ปี ค.ศ. 1884 เยอรมณีได้เข้ายึดครองภาคเหนือของเกาะ รวมทั้งเกาะโบเกนวิลล์ เรียกว่า German New Guinea

•                    ปี ค.ศ. 1888 อังกฤษเข้ายึดครองส่วนใต้ของเกาะ เรียกว่า British New Guinea

•                    จนกระทั้งปี ค.ศ. 1941 ญี่ปุ่นได้บุกเข้ายึดและเป็นผู้ปกครองเกาะจนสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 ในปี ค.ศ. 1945

•                    จากนั้น ในปี ค.ศ. 1949 ปาปัวและนิวกินีตกอยู่ในภาวะทรัสตีของสหประชาชาติ โดยมีออสเตรเลียเป็นผู้ดูแล

     

      ภาวะทรัสตี(Trusteeship)

หมายถึง  ดินแดนที่ยังปกครองตนเองไม่ได้ ยังไม่ได้รับเอกราชที่สมบูรณ์ ซึ่งองค์การต้องให้ความคุ้มครองดูแล

การที่สหประชาชาติจัดตั้งระบบการภาวะทรัสตีขึ้นเนื่องจากมีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้

1. เพื่อส่งเสริมความก้าวหน้าของประชาชนแห่งดินแดนทรัสตีไปสู่การปกครองตนเองหรือความเป็นเอกราช

2. เพื่อสนับสนุนการเคารพสิทธิมนุษยชนและเพื่อส่งเสริมการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันระหว่างประชากรของโลก

3.ให้ดินแดนที่อยู่ในระบบภาวะทรัสตี มีความเจริญก้าวหน้าทั้งในด้านสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและการศึกษา เพื่อให้มีความสามารถปกครองตนเองได้ในเวลาอันสมควร

•                    เรียกดินแดนนี้ว่า “Territory of Papua and New Guinea”

•                    ปี ค.ศ. 1972 ได้เปลี่ยนชื่อเป็นปาปัวนิวกินี (Papua New Guinea) 

•                    พร้อมทั้งจัดการเลือกตั้งคณะรัฐมนตรี ได้หัวหน้าคณะรัฐมนตรีคือ  Michael Somare   

•                    ปี ค.ศ. 1975 ปาปัวนิวกินีได้รับเอกราชจากออสเตรเลีย 

   ภาษา

ปาปัวนิวกีนีมีภาษามากกว่าประเทศอื่นๆมีกว่า 820 ภาษาพื้นเมืองเช่นอังกฤษพิดจินและภาษาโมตู คิดเป็น 12 % ของภาษาของโลกภาษาพื้นเมืองที่จัดเป็นหนึ่งในสองกลุ่มใหญ่ประมาณ 715 ภาษาและยังมีการรับรองภาษาราชการถึง 3 ภาษา คือ ภาษาอังกฤษ ภาษาท๊อกพิซิน และภาษาฮิริโทตู

  ศาสนา

ขาวปาปัวนิวกินีส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ นิกายโรมันคาทอริก นิกายลูเธอรัน และที่เหลือนับถือความเชื่อพื่นเมือง

  อาหาร

ส่วนใหญ่ชนเผ่าดำรงชีวิตด้วยการฆ่าสัตร์จำพวกหมูป่า นก งู แมลงเล็กๆ และกินผักจำพวกปาล์ม

           การทำแป้งจากต้นสาคู





     


           การเตรียมอาหาร

ที่อยู่อาศัย

แต่ละชนเผ่าส่วนใหญ่จะอยู่บนต้นไม้ หรือบ้านต้นไม้ ลักษณะของบ้านจะปลูกขึ้นที่สูง

ความสัมพันธ์ระหว่างชนเผ่า

แต่ละหมูบ้านจะมีบ้านเรือนแค่ 1-5 หลัง ระยะห่างของกลุ่มการตั้งถิ่นฐานจะห่างกัน เนื่องจากภูมิศาสตร์ที่เป็นเขา ทำให้กลุ่มชนบางกลุ่มมีความเป็นอยู่ที่สันโดษและไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับกลุ่มชนอื่นๆ ที่อยู่ห่างกันเพียงไม่กี่กิโลเมตรแต่น้อย

สภาพทางภูมิศาสตร์และกายภาพ

ปาปัวนิวกินีมีลักษณะภูมิศาสตร์เป็นภูเขาและฝั่งทะเลเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 2 ของโลก (รองจากเกาะกรีนแลนด์) ตั้งอยู่ทิศเหนือของประเทศออสเตรเลีย ทิศตะวันตกติดกับอินโดนีเซีย มีเทือกเขาขนาดใหญ่  และมีภูเขาและภูเขาไฟจำนวนมาก พื้นที่ราบเป็นป่าดิบชื้น และทุ่งหญ้าสะวันนา พืชสำคัญคือ มะพร้าว ปาล์ม และเตย

ภูมิภาคนี้แบ่งออกเป็น 3 ส่วน ตามลักษณะชาติพันธุ์และวัฒนธรรม ได้แก่

1.หมู่เกาะเมลานิเซีย (Melanesia หรือ black islands) อยู่ใกล้ออสเตรเลีย ประกอบด้วยเกาะนิวกินีและเกาะทางตะวันออกไปจนถึงหมู่เกาะฟิจิ

2.หมู่เกาะไมโครนีเซีย (Micronesia หรือ tiny islands) ประกอบด้วยเกาะเล็กๆกระจายอยู่ตอนกลางและทางตะวันตกของมหาสมุทรเหนือเส้นศูนย์สูตร

3.หมู่เกาะโปลินีเซีย (Polynesia หรือ many islands) อยู่ทางตะวันออกสุดของภูมิภาค ไปจนถึงหมู่เกาะฮาวายและเกาะอีสเตอร์